به گزارش گروه بین الملل «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ایالات متحده روز جمعه قطعنامه سازمان ملل را که خواستار آتش‌بس فوری در نوار غزه می‌شد، وتو کرد؛ جایی که اسرائیل صدها حمله انجام داده، تلاش‌های امدادی در حال فروپاشی است و مردم به حدی از نیازهای اولیه ناامیدند که برخی از آنها به کاروان‌های امدادی سنگ پرتاب کرده و آنها را مورد حمله قرار می‌دادند.
آمریکایی‌ها با آنکه خود را در جهان مأمن حقوق بشر می‌دانند ولی اکنون با این اقدام چهره از ماهیت واقعی خود برداشته‌اند و افکار عمومی جهان حال شاهد آن است که همدست جنایت کار چگونه با آنکه نمایش صلح طلبی و خاتمه جنگ در رسانه منعکس می‌شد در عمل مرزهای ضد انسانی و اخلاقی را جابه جا به می‌کند.
«مایکل لونسون»، «آرون باکسرمن» و «ویکتوریا کیم» در گزارش ۸دسامبر در نیویورک‌تایمز نوشتند، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل و اکثر اعضای شورای امنیت از این قطعنامه حمایت کردند و گفتند که فاجعه انسانی در این منطقه ساحلی که ۲.۲میلیون فلسطینی در آن زندگی می‌کنند، می‌تواند ثبات جهانی را تهدید کند.
ایستادن آمریکا در برابر آرای بشر دوستانه جهانی
اما ایالات متحده که یکی از پنج عضو دائمی شورای امنیت است، با این استدلال که اسرائیل حق دارد در برابر حملات حماس از خود دفاع کند، این قطعنامه را وتو کرد. این رای ۱۳ بر ۱بود، بریتانیا رای ممتنع داد و برخی از متحدان ایالات متحده مانند فرانسه به آتش‌بس رای دادند. «رابرت آ.وود» که نماینده ایالات متحده در شورا بود، پس از وتو گفت که قطعنامه برای آتش‌بس بی قید و شرط و فوری «نه تنها غیرواقعی، بلکه خطرناک است.
این قطعنامه به سادگی حماس را در جای خود باقی گذاشته است و قادر به تجدید قوا می‌سازد تا آنچه را که در ۷اکتبر انجام داد، تکرار کند.» این قطعنامه شکست‌خورده در حالی صادر شد که سازمان ملل گزارش داد در تلاش است تا کالاهای ضروری مانند غذا، دارو و گاز پخت‌وپز را به غیرنظامیان ناامیدی که پس از دو ماه جنگ در پناهگاه‌ها و شهرهای چادری جمع شده‌اند، برساند. «توماس وایت»، مدیر غزه آژانس امدادرسانی سازمان ملل به فلسطینیان روز جمعه در شبکه اجتماعی نوشت: «نظم مدنی در حال فروپاشی است.»
وی افزود: «برخی کاروان‌های کمک‌رسانی غارت می‌شوند و به خودروهای سازمان ملل سنگ پرتاب می‌شود. جامعه در آستانه فروپاشی تمام‌عیار است.» وایت یک روز پس از هشدار دولت بایدن مبنی بر اینکه ارتش اسرائیل به اندازه کافی برای کاهش آسیب به غیرنظامیان در غزه اقدام نکرده است، سخن می‌گفت.
آنتونی جی.بلینکن، وزیر امور خارجه روز پنج‌شنبه به خبرنگاران در واشنگتن گفت: «ضروری است – و همچنان ضروری است- که اسرائیل برای حفاظت از غیرنظامیان اهمیت قائل شود و دقیقا بین آنچه در آنجا گفتم (قصد محافظت از غیرنظامیان) و نتایج واقعی که در زمین می‌بینیم، فاصله‌ای وجود دارد.» نبردها در بزرگ‌ترین شهر غزه، یعنی خان یونس و در شمال غزه، جایی که نیروهای اسرائیلی بر محله شجاعیه شهر غزه متمرکز شده‌اند و جبالیه، محله پرجمعیت در شمال شهر، جایی که به گفته آنها عوامل حماس پنهان شده‌اند، جریان دارد.
اما اسرائیل با فشارهای سازمان ملل متحد برای توقف جنگ مواجه بوده است. گیلاد اردان، سفیر اسرائیل در سازمان ملل به شورا گفت که تصویب قطعنامه -که توسط امارات متحده عربی ارائه شده است- تنها به حماس اجازه می‌دهد تا دوباره سازمان‌دهی شود و حملات بیشتری را برنامه‌ریزی کند.
محمد ابوشهاب، معاون سفیر امارات در سازمان ملل پس از رای‌گیری گفت: «متاسفانه و در مواجهه با فلاکت‌های ناگفته، این شورا قادر به درخواست آتش‌بس بشردوستانه نیست.» وی افزود: «در پس زمینه هشدارهای جدی دبیرکل، درخواست‌های بازیگران بشردوستانه، افکار عمومی جهان این شورا منزوی می‌شود. به‌نظر می‌رسد که نوعی گسست میان این شورا از سند تاسیسش شکل گرفته است.»
واکنش جهان به وتوی آمریکا
رهبران جهان، گروه‌های مدافع حقوق بین‌الملل و مقامات سازمان ملل از ایالات متحده به‌دلیل وتوی قطعنامه سازمان ملل که خواستار آتش‌بس فوری بشردوستانه در غزه و ناتوانی در توقف جنگی است که از ۷اکتبر تاکنون بیش از ۱۷۴۰۰فلسطینی را کشته است، انتقاد کرده‌اند. الجزیره در گزارش ۹دسامبر نوشت، ۱۳عضو از ۱۵عضو فعلی شورای امنیت به قطعنامه ارائه‌شده توسط امارات با حمایت ۱۰۰کشور دیگر رای مثبت دادند؛ درحالی‌که آمریکا آن را وتو کرد. در همین راستا، «محمد شتیه»، نخست‌وزیر فلسطین گفت: «این یک ننگ و یک چک سفید دیگر است که به دولت اشغالگر داده شد تا قتل‌عام کند، ویران کند و آواره سازد.»
ریاض منصور، نماینده فلسطین در سازمان ملل به شورای امنیت گفت که نتیجه رای‌گیری «فاجعه‌بار» بود. عزت الریشق، یکی از اعضای دفتر سیاسی حماس در بیانیه‌ای گفت: «ممانعت آمریکا در صدور قطعنامه آتش‌بس مشارکت مستقیم درکشتار مردم ما و انجام کشتارهای بیشتر و پاک‌سازی قومی است.»
گزارش از محمد جهاد
